Konieczność zawodowego doskonalenia dla wykładowców, instruktorów na kursach i instruktażach z zakresu bezpieczeństwa i higieny pracy ( bezterminowe), wynika z przepisu szkoleniowego bhp , jednak sam przepis nie normuje zasad jego organizowana ani prowadzenia, jak również dokumentowania. Te zagadnienia są zdefiniowane w ROZPORZĄDZENIU MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ z dnia 11 stycznia 2012 r. w sprawie kształcenia ustawicznego w formach pozaszkolnych (Dz.U.2014.622 t.j. z dnia 2014.05.16)
Działania z obszaru doskonalenia zawodowego wykładowców oraz instruktorów dziedziny BHP, mogą formalnie podejmować podmioty działające w systemie oświatowym i tylko im wolno się posługiwać odpowiednim drukiem zaświadczenia potwierdzającego zdobyte kwalifikacje. Tym samym nieudolne próby ( bez świadomości bezprawia lub z tą świadomością – czyli działania umyślne|) wydawania poświadczeń np. połączonych z zaświadczeniem o ukończeniu szkolenia okresowego bhp albo na odrębnym dokumencie opartym na tym przepisie ale nieistniejącej podstawie prawnej, są wyłudzeniem świadczeń pieniężnych od zainteresowanego na podstawie usługi, która nie ma żadnej końcowej mocy prawnej. Wszelkie dokumenty szkoleniowe bhp wydawane, podpisywane przez takiego “uprawnionego” nie będą ważne. Mało tego , jeśli pracodawca jednocześnie ukończył szkolenie okresowe bhp , to zakłada się, iż posiada stosowną wiedzę i powinien tym samym wiedzieć co za usługę nabył i co jest ona warta.
Nasze szkolenia dla wykładowców i instruktorów przebiegają w trybie i formie określonej w przywołanym na początku przepisie, są autoryzowane przez kwalifikowanych wykładowców ze stosownymi uprawnianiem pedagogicznym . Przebieg jest możliwy w trybie kształcenia na odległość lub na życzenia stacjonarnie .
Metody szkolenia w dziedzinie bhp ( w/g STOWARZYSZENIE ENERGETYKA BEZPIECZNA (12) INFO@SEBKRAKOW.PL 945 215 42 84 BOCIANA 17 31-231 KRAKÓW WOJ. MAŁOPOLSKIE)
Wykładowca przy wyborze metody szkoleniowej musi przede wszystkim dostosować się do grupy szkolonych osób.
Wykładowca każdorazowo podczas prowadzenia szkoleń bhp musi brać pod uwagę, iż każda grupa szkolonych może wymagać innej metodyki szkoleń. Ważne jest, aby wybrać taki sposób działania, który umożliwi szkolonym jak najefektywniejsze przyswojenie wiedzy.
Metody nauczania to systematyczny sposób pracy wykładowcy z słuchaczami, zmierzający do tego, aby uczestnicy szkolenia zdobyli nowe wiadomości, umiejętności i nawyki. Dobór metod nauczania w dużym stopniu ma wpływ na wyniki nauczania. Metoda odpowiada nam na pytanie: Jak uczyć? Jak pracować? Jakie dobierać środki, aby osiągnąć w swojej działalności optymalne wyniki?
Pokaz czynności – jego celem jest ukształtowanie problemu w świadomości osób szkolonych przez model czynności.
Faza 1
- pokaz czynności dokonany przez instruktora;
- pokaz bardziej skomplikowanych elementów czynności dokonany przez instruktora.
Faza 2
- powtórzenie pokazu przez osobę szkoloną;
- ponowny pokaz całej czynności w tempie zwolnionym, następnie w tempie normalnym.
Faza 3
- wykonanie czynności przez osobę szkoloną;
- ocena poziomu opanowania czynności.
Wykład – cykl zajęć polegający na przekazywaniu słuchaczom wiedzy w formie odczytu; przedstawienie, zreferowanie czegoś w mowie lub na piśmie; tłumaczenie, objaśnianie, komentowanie, np. wykład przepisów prawa pracy. W szkoleniach bhp zaleca się stosowanie wykładu problemowego, wykładu dialogu, w którym uczestnicy procesu szkolenia niekoniecznie muszą brać udział przez głośne wypowiedzi. Szkoleniowiec stawia problemy przed wszystkimi i swoimi wywodami zmusza uczestników do współudziału w ich rozwiązaniu.
Dyskusja – ustna lub pisemna wymiana zdań na jakiś temat, wspólne omawianie, rozpatrywanie jakiegoś zagadnienia; także rozmowa, dysputa. W dydaktyce przez dyskusję rozumie się wspólne poszukiwanie odpowiedzi na postawione pytania. Przedmiotem dyskusji jest jakiś problem, który wymaga rozwiązania, a który został postawiony przed niewielkim z zasady zespołem.
- dyskusja konferencyjna – jest jedną z odmian dyskusji dydaktycznej, stosuje się ją w sytuacjach, gdzie zachodzi konieczność werbalnego przeanalizowania jakiegoś szerokiego zagadnienia. Problematykę ogólną dzieli się na zagadnienia bardziej szczegółowe, te zaś rozpracowywane są w poszczególnych grupach dyskusyjnych w określonym czasie. Po upływie czasu pracy tych grup przewodniczący każdej grupy przedstawia rozwiązania szczegółowych zagadnień. W wyniku tak prowadzonej dyskusji tworzy się obraz rozwiązania problemu ogólnego.
- dyskusja okrągłego stołu – polega na swobodnej wymianie poglądów między uczestnikami szkolenia a prowadzącym zajęcia przedstawiającym pewien wybrany problem lub zagadnienie, jak również między samymi uczestnikami. Uczestnicy, wymieniając własne poglądy i doświadczenia, wzajemnie udzielają sobie wyjaśnień, które następnie koryguje oraz uzupełnia osoba prowadząca dyskusję.
- dyskusja panelowa – zwana dyskusją obserwowaną. Cechą charakterystyczną tej dyskusji jest istnienie dwóch gremiów: dyskutującego (eksperci tworzący panel) i słuchającego (audytorium – uczestnicy szkolenia). W pierwszej fazie dyskusji wypowiadają się eksperci wprowadzając w temat, następnie odbywa się dyskusja między członkami panelu, a w drugiej fazie dyskusji głos może zabrać każda osoba wchodząca w skład audytorium.
- metaplan – jest jedną z technik prowadzenia dyskusji. W czasie dyskusji jej uczestnicy tworzą plakat, który jest graficznym skrótem dyskusji. Uczestnicy dyskusji zamiast zabierać głos zapisują swoje myśli na kartkach według określonego porządku. Kartki mają określone kolory i kształty umożliwiające łatwe uporządkowanie na specjalnej planszy. W wyniku tak prowadzonej dyskusji powstaje plakat, który jest zapisem wieloaspektowej propozycji rozwiązania problemu.
Metoda analizy przypadków – pozwala na kształcenie umiejętności rozwiązywania problemów i podejmowania trudnych decyzji.
Struktura zajęć prowadzonych metodą analizy przypadków:
- przygotowanie przez szkoleniowca opisu przypadku, najlepiej autentycznego zdarzenia,
- prezentacja opisu zdarzenia uczestnikom szkolenia,
- wstępna analiza zdarzenia i odpowiedzi udzielane przez szkoleniowca na zadawane przez uczestników pytania,
- szczegółowa analiza opisu zdarzenia przez uczestników szkolenia,
- uczestnicy formułują propozycje rozwiązań,
- wybór w toku dyskusji optymalnego rozwiązania i jego uzasadnienie,
- ocena przez szkoleniowca prawidłowości wnioskowania.
Metody szkoleniowe należy urozmaicać. Należy szukać sposobów pracy i odpowiednio je dobierać, aby nauczanie było skuteczne. Wykładowca musi tworzyć jak najwięcej sytuacji angażujących aktywność słuchaczy.
